Οι δύο Ναοί του Πολιούχου της Πάτρας, Αγ. Ανδρέα, ο παλαιός και ο νέος, αποτελούν πανελλήνιο και πανορθόδοξο προσκύνημα.
Ο παλαιός Ναός
Ο παλαιός Ναός οικοδομήθηκε στο διάστημα 1836-1843 στη θέση όπου μαρτύρησε ο Απόστολος Ανδρέας.
Χτίστηκε σε ρυθμό βασιλικής και είναι έργο του περίφημου Θεσσαλονικιού αρχιτέκτονα Λύσανδρου Καυταντζόγλου. Τις εργασίες ανέγερσής του παρακολούθησε αυτοπροσώπως τον Οκτώβριο του 1838 ο βασιλιάς Όθωνας. Οι ολόσωμες εικόνες της οροφής με σκηνές από τη Βίβλο, Πατέρες και Πατριάρχες αποτελούν έργα του μεγάλου αγιογράφου Δημήτρη Χατζηασλάνη, γνωστού ως Βυζάντιου.
Μπροστά και δεξιά του Ναού, κοντά στο Άγιο Βήμα, βρίσκεται ο μαρμάρινος Τάφος του Αποστόλου. Στα μέσα του 4ου αιώνα, με ενέργειες του αυτοκράτορα Κωνστάντιου μεταφέρθηκε το Άγιο Λείψανο στον Ναό των Αγίων Αποστόλων στην Κωνσταντινούπολη. Όταν οι Φράγκοι κατέκτησαν την Πόλη, το Λείψανο μεταφέρθηκε στην Ιταλία. Ήταν στις 26 Σεπτεμβρίου 1964, όταν η Τιμία Κάρα του Αποστόλου επεστράφη στην Πάτρα από τον Πάπα Παύλο και μετά από ενέργειες των Πατρινών και της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Ο νέος μεγαλόπρεπος Ναός
Ο νέος μεγαλοπρεπέστατος Βυζαντινού ρυθμού ναός θεμελιώθηκε το 1908 από τον Γεώργιο τον Α΄, και εγκαινιάσθηκε το 1974 από τον Μητροπολίτη Πατρών κ. Νικόδημο. Είναι ο μεγαλύτερος και λαμπρότερος ναός των Βαλκανίων και ένας από τους μεγαλύτερους της Ευρώπης. Την επίβλεψη των εργασιών ανέγερσης είχε ο αρχιτέκτονας Αναστάσιος Μεταξάς και μετά το θάνατό του (1937) ο αρχιτέκτονας Γεώργιος Νομικός.
Ο κεντρικός τρούλος του Ναού έχει ύψος 46 μέτρα, πάνω του στηρίζονται ένας πεντάμετρος επίχρυσος σταυρός και δώδεκα μικρότεροι που συμβολίζουν το Χριστό και τους δώδεκα μαθητές του. Στο χώρο του Ναού μπορούν να εκκλησιαστούν τουλάχιστον 5.500 άτομα.
Το πηγάδι του Αγίου Ανδρέα
Δίπλα στον παλαιό Ναό είναι το πηγάδι του Αγίου Ανδρέα. Στη θέση του προϋπήρχε η πηγή της Δήμητρας στην οποία λειτουργούσε και μαντείο μόνο για αρρώστους. Η περιοχή της μαντικής πηγής ήταν ο τόπος όπου δίδασκε ο Απόστολος Ανδρέας. Σύμφωνα με την παράδοση δίπλα σ’ αυτή την πηγή σταυρώθηκε.
Στοιχεία επικοινωνίας Ι.Ν. Αγ. Ανδρέα:
Τηλέφωνο : 2610-330 644
Fax :2610-361 627
Η Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου είναι η μεγαλύτερη καλωδιωτή γέφυρα στον κόσμο. Ολοκληρώθηκε το 2004 μεταξύ του Ρίου και του Αντιρρίου. Συνδέει την Πελοπόννησο με τη δυτική ηπειρωτική Ελλάδα και προς τα πάνω με το υπόλοιπο της Ευρώπης. Κατασκευάστηκε από την Γαλλική εταιρία Vinci.
Το μήκος της γέφυρας που στηρίζεται σε τέσσερις πυλώνες, ανέρχεται στα 2.252 μέτρα, ενώ μαζί με τις προσβάσεις φτάνει στα 2.883 μέτρα. Πρόκειται για μία καλωδιωτή γέφυρα, οι αντοχές της οποίας είναι εντυπωσιακές. Σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε με προδιαγραφές να αντέξει σε σεισμό μεγαλύτερο από αυτόν που σημειώθηκε στις 17 Αυγούστου 1999 στο Ισμίτ της Τουρκίας, ο οποίος ήταν μεγέθους 7,4 της Κλίμακας Ρίχτερ. Έχει υπολογιστεί, επίσης, πως αντέχει σε ενδεχόμενη σύγκρουση τάνκερ εκτοπίσματος 180.000 τόνων, καθώς και σε ταχύτητα ανέμου 265 χλμ/ώρα, ταχύτητα που αντιστοιχεί σε τυφώνα Κατηγορίας 5, το ανώτατο δυνατό επίπεδο στην Κλίμακα Σαφίρ –Σίμπσον. Η γέφυρα περιλαμβάνει και πεζόδρομο- ποδηλατόδρομο.
Το Αρχαιολογικό Μουσείο Πατρών αποτελεί σημείο αναφοράς για την πόλη όχι μόνον ως αρχιτεκτόνημα αλλά και ως εκθεσιακός χώρος με τον πλούτο, την ποικιλία και το εύρος των εκθεμάτων του και τις σύγχρονες μουσειολογικές αντιλήψεις που το διέπουν, προσδίδοντάς του ένα επιπλέον συγκριτικό πλεονέκτημα και μια αφορμή για να το επισκεφτεί κανείς. Το αρχαιολογικό Μουσείο Πατρών στεγάζεται και λειτουργεί από το 2009 σε ένα εντυπωσιακό κτίριο στη βόρεια πλευρά της Πάτρας και «επιβάλλεται» με τον όγκο του και τα μοντέρνα αρχιτεκτονικά μορφολογικά χαρακτηριστικά του.
Στην πρόσοψή του κυριαρχεί σφαιρικός θόλος επενδεδυμένος με φύλλο τιτανίου εδραζόμενος σε τεχνητή λίμνη, και συνδέοντας το Μουσείο με το υγρό στοιχείο, υπονοώντας με αυτόν τον τρόπο τη σχέση της πόλης με την θάλασσα.
Διαθέτει επιβλητική είσοδο και άνετους χώρους υποδοχής και εξυπηρέτησης του κοινού, μικρό αμφιθέατρο για εκδηλώσεις, εκθετήριο και πωλητήριο ειδών Τ.Α.Π.Α, τρεις μεγάλες αίθουσες που αντιστοιχούν στις τρεις αντίστοιχες εκθεσιακές ενότητες και αίθουσα περιοδικών εκθέσεων. Διαθέτει ακόμη αίθουσα πολυμέσων, αίθουσα εκπαιδευτικών προγραμμάτων, σύγχρονα εργαστήρια συντήρησης και αποθήκες, γραφεία για την διοίκηση και έναν άνετο υπαίθριο χώρο με θέσεις στάθμευσης των οχημάτων και μικρό πάρκο αναψυχής.
Στην έκθεσή του παρουσιάζονται ευρήματα που προέρχονται από την Πάτρα, την ευρύτερη περιοχή της και τη Δυτική Αχαΐα γενικότερα, και καλύπτουν όλο το φάσμα της αρχαιότητας από το 3000 π.Χ. έως τον 4ο αι. μ.Χ. Σκοπό έχει αφενός μεν να καταστήσει τον απλό επισκέπτη, τον μαθητή, το παιδί, τον κάτοικο της πόλης κοινωνό της ιστορίας του και της εθνικής του ταυτότητας, αφετέρου δε να ικανοποιήσει τα ενδιαφέροντα του ειδικού επιστήμονα, του μελετητή και τέλος να προβάλει την αρχαία ιστορία και τέχνη της περιοχής στον τουρίστα.
Στόχος ακόμη του Μουσείου είναι να καταστεί ένα ζωντανό κύτταρο της πόλης που θα την επηρεάζει και θα επηρεάζεται από αυτήν (καλλιεργώντας μια αμφίδρομη σχέση με την κοινωνία) αλλά ακόμη να αποτελέσει πόλο έλξης υπερτοπικού χαρακτήρα ο οποίος θα δώσει μια νέα πολιτιστική διάσταση στην Πάτρα.
Στο Μουσείο με στόχο την επιδίωξη της ένταξής του στην κοινωνική-πολιτιστική ζωή της πόλης πραγματοποιούνται ποικίλες εκδηλώσεις εκτός από τα εκπαιδευτικά προγράμματα: περιοδικές εκθέσεις ευρύτερου, πλην του αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, διαλέξεις, σεμιναριακού τύπου κύκλοι μαθημάτων συναφούς προς την αρχαιολογία και την αρχαία τέχνη, εορτασμοί με αφορμή την ημέρα των Μουσείων, της πανσελήνου του Αυγούστου κ.λ.π.
Διεύθυνση: Εθνική Οδός Πατρών Αθηνών 38-40
Τηλέφωνο: 2610 420645
Fax : 2610- 423 386
Ώρες λειτουργίας
Τρίτη-Κυριακή 08:30-15:00
Κάθε Δευτέρα κλειστά.
Το Ρωμαϊκό Ωδείο της Πάτρας είναι μεγαλοπρεπές κτίσμα ρωμαϊκών χρόνων που σήμερα έχει ανακατασκευαστεί και χρησιμοποιείται για εκδηλώσεις, ιδίως κατά τη θερινή περίοδο. Βρίσκεται στα δυτικά του Κάστρου, στην Άνω πόλη δίπλα στο Ρωμαϊκό Στάδιο ανάμεσα στις οδούς Παλαιών Πατρών Γερμανού, Σωτηριάδου, Παντοκράτορος και την πλατεία Αγίου Γεωργίου. Έχει πρόσοψη προς τα νότια και είναι επενδυμένο με τούβλα , σήμερα οι κλίμακες του είναι επενδυμένες με μάρμαρο.
Το Ωδείο κατασκευάστηκε πιθανότατα στα χρόνια του Αυγούστου το 2ο αιώνα π.Χ.. Ο Παυσανίας αναφέρει ότι ήταν παλιότερο από το Ηρώδειο και βρισκόταν συνεχόμενο της ρωμαϊκής αγοράς της πόλης και ήταν στολισμένο λαμπρά.
Στα χρόνια που πέρασαν το Ωδείο υπέστη ζημιές από φυσικές καταστροφές και επιδρομές και επιχωματώθηκε. Ο Φρανσουά Πουκεβίλ αναφέρει ότι στα χρόνια του σωζόταν τμήματά του στον περίβολο σπιτιών. Το 1889 αποφασίστηκε να γκρεμιστεί ο λόφος του Στράνη και τα χώματα να χρησιμοποιηθούν στην επιχωμάτωση του λιμανιού που κατασκευαζόταν τότε, κατά τις εργασίες αυτές ανακαλύφθηκε το Ωδείο.
Από το 1959 έως το 1963 με πρωτοβουλία και προσωπική δαπάνη του αρχιτέκτονα Ιωάννη Βασιλείου έγινε αναμαρμάρωση και αναστήλωση πολλών χώρων του, για αυτό του το έργο μάλιστα ο Βασιλείου τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών και τον Δήμο Πατρέων. Σήμερα το Ωδείο είναι επισκέψιμο ενώ χρησιμοποιείται συχνά για θεατρικές και μουσικές εκδηλώσεις.
Το Κάστρο της Πάτρας χτίστηκε κατά το β΄ μισό του 6ου μ.Χ. αιώνα, επάνω στα ερείπια της αρχαίας Ακρόπολης. Βρίσκεται σ΄ ένα χαμηλό λόφο του Παναχαϊκού σε απόσταση 800 μέτρων περίπου από την ακτή. Τα τείχη του περικλείουν μία έκταση 22.725 τ.μ. και αποτελείται από έναν τριγωνικό εξωτερικό περίβολο, ενισχυμένο με πύργους και προμαχώνες, που προστατεύονταν αρχικά από βαθιά τάφρο και ένα εσωτερικό περίβολο που υψώνεται στη Β.Α. γωνία και επίσης περιβάλλεται από τάφρο.
Κατασκευάστηκε απ’ τον Ιουστιανό μετά τον καταστροφικό σεισμό του 551 με υλικά προχριστιανικών οικοδομημάτων για την άμυνα της περιοχής και των κατοίκων της. Στους αιώνες που ακολούθησαν και έως το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, παρέμεινε σε αδιάκοπη χρήση για την άμυνα της πόλης, αλλά και ως διοικητικό και στρατιωτικό κέντρο.
Στους Βυζαντινούς αιώνες, μέχρι τον ερχομό των Φράγκων (1205) το πολιόρκησαν Σλάβοι, Σαρακηνοί, Βούλγαροι, Νορμανδοί κ.α. χωρίς όμως να μπορέσουν να το κατακτήσουν. Στα 805 μ.Χ. οι κάτοικοι της πόλης πολιορκήθηκαν στο κάστρο από Σκλάβους και Σαρακηνούς και η νίκη τους που αποδόθηκε σε θαύμα του πολιούχου Αγίου Ανδρέα, ήταν σημαντική για την αναχαίτιση των βαρβαρικών επιδρομών στην Πελοπόννησο. Οι Φράγκοι σταυροφόροι, το μεγάλωσαν, το ενίσχυσαν και άνοιξαν τάφρο στις τρεις πλευρές του. Το 1278 υποθηκεύτηκε στο Λατίνο Αρχιεπίσκοπο ενώ το 1408 παραχωρήθηκε από τον Πάπα για πέντε χρόνια και έναντι μισθώματος, στους Ενετούς. Στα χέρια του Λατίνου Αρχιεπισκόπου έμεινε έως το 1430 που απελευθερώθηκε από τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο. Ο Κωνσταντίνος προχώρησε σε προσθήκες και επισκευές των τειχών.
Σκλαβώθηκε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας και πέρασε στα χέρια των Ελλήνων το 1828 μετά την απελευθέρωσή του από το Γάλλο στρατηγό Μαιζόν. Στα χρόνια 1941-1944 ήταν στη γερμανική κατοχή από την οποία ελευθερώθηκε μαζί με την Πάτρα στις 4 Οκτωβρίου 1944. Από το 1973 το Κάστρο είναι στην εποπτεία της 6ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων. Στο λυόμενο θεατράκι που βρίσκεται στο εσωτερικό περίβολο, φιλοξενούνται κάθε καλοκαίρι πολιτιστικές εκδηλώσεις.
Οι οικοδομικές φάσεις που διακρίνονται σήμερα στο κάστρο αποτελούν μαρτυρία των εργασιών που πραγματοποιήθηκαν από τους εκάστοτε κατακτητές του για την επισκευή του και την προσαρμογή στις εξελίξεις της πολεμικής τεχνολογίας. Σε ειδική εσοχή στην τοιχοποιία, είναι εντοιχισμένος κορμός αγάλματος και κεφάλι ανδρός των ρωμαϊκών χρόνων. Το παραμορφωμένο αυτό άγαλμα πήρε μυθικές διαστάσεις στα μάτια των κατοίκων της Πάτρας. Έγινε το στοιχειό της πόλης, η «Πατρινέλα». Η παράδοση λέει ότι ήταν γυναίκα μεταμορφωμένη σε άντρα στα χρόνια της Τουρκοκρατίας που φυλάει την πόλη από επιδημίες και κλαίει τις νύχτες, όταν πεθαίνει κάποιος Πατρινός.
Ανοικτό:
8.00 π.μ. – 3.00 μ.μ. Όλες τις ημέρες εκτός Δευτέρας
(Είσοδος ελεύθερη)
Τηλ.: 2610 623390
Η Πάτρα έγινε ρωμαϊκή αποικία το 31 π.Χ. και η επικράτηση της ρωμαϊκής αρχιτεκτονικής ήταν καθολική. Πολλά δημόσια κτίρια και έργα έγιναν με δαπάνες των ρωμαίων αυτοκρατόρων και ευεργετών της πόλης. Μεταξύ αυτών ήταν το ρωμαϊκό υδραγωγείο, έργο απαραίτητο σε μια πολυάνθρωπη πόλη όπως η Πάτρα. Ήταν η εποχή που η Πάτρα διερχόταν τη μεγαλύτερη ακμή της ιστορίας της καταλαμβάνοντας τη θέση της πύλης της Ελλάδας προς την Ιταλία. Οι Ρωμαίοι κατασκεύασαν μια μεγάλη δεξαμενή νερού στις πηγές του Ρωμανού, από όπου ξεκινά ο χείμαρρος του Διακονιάρη, Η δεξαμενή έγινε με τη μορφή τεχνητού φράγματος στην αρχή του λαγκαδιού και σ’ απόσταση δέκα μέτρων από τις πηγές. Τμήμα του αρχικού τοίχου του φράγματος βρίσκεται σήμερα ενσωματωμένο στη βάση της σύγχρονης δεξαμενής, ενώ σε απόσταση 20 μ., μέσα στην κοίτη του ποταμού βρίσκονται αρκετά μεγάλα κομμάτια ισχυρού τοίχου. Στις πηγές του Ρωμανού όπως αποδεικνύεται από επιγραφή που βρέθηκε τον περασμένο αιώνα, λατρεύονταν οι Νύμφες, θεότητες των υδάτων.
Το υδραγωγείο της Πάτρας είχε μήκος από τη δεξαμενή έως το κάστρο 6,5 χλμ. Το νερό μεταφερόταν στο μεγαλύτερο τμήμα του με κτιστό υπόγειο αγωγό, ξεπερνώντας τις κοιλάδες και τις χαράδρες πάνω σε επιμελημένες τοξοστοιχίες, τμήματα των οποίων σώζονται έως σήμερα. Υπήρχαν διακλαδώσεις προς διάφορες κατευθύνσεις με μικρότερης διατομής σκεπαστούς αγωγούς. Η συνεχής ροή του νερού επιτυγχανόταν χάρις στην αρχή των συγκοινωνούντων δοχείων που γνώριζαν οι Έλληνες.
Κοντά στο Αρχαίο Ωδείο ήρθαν στο φως ερείπια αμφιθεάτρου πιθανόν του 1ου μ.Χ. αιώνα. Μαζί με το γειτονικό Αρχαίο Ωδείο θα αποτελέσουν ένα ενιαίο σύνολο μεγάλης αρχαιολογικής αξίας. Σήμερα ένα μεγάλο τμήμα της περιοχής του αρχαιολογικού χώρου ανασκάπτεται, ανάμεσα στις οδούς Παντανάσσης, Ηφαίστου και Γεροκωστόπουλου.
Στη διασταύρωση της Νέας Εθνικής οδού με την οδό Αρέθα βρίσκεται καλά διατηρημένη ρωμαϊκή γέφυρα με δύο καμάρες που στηρίζονται πάνω σε περίτεχνες βάσεις από πελεκητές πέτρες.
Στην Βούντενη έχουν βρεθεί ίχνη προϊστορικής κατοίκησης και έχει αναδειχθεί ένα πολύ σημαντικός μυκηναϊκός οικισμός και νεκροταφείο. Πιστεύεται ότι ίσως εκεί ήταν η αρχαία Μεσσάτις. Ο αρχαιολογικός χώρος είναι έκτασης 180 στρεμμάτων και είναι επισκέψιμος.
Το όνομα Βούντενη είναι σλαβικής προέλευσης, αναφέρεται σε ενετικές απογραφές όπως του 1689 με 12 και του 1700 με 40 κατοίκους. Η Βούντενη αποτέλεσε ανεξάρτητο χωριό έως το 1836 όπου με το Β.Δ. 3/7/1836 αποτέλεσε οικισμό του δήμου Πατρέων έως σήμερα.
Το Δημοτικό Θέατρο «ΑΠΟΛΛΩΝ», βρίσκεται στην πλατεία Γεωργίου Α΄, χαρακτηρίζεται ως το εντυπωσιακότερο αρχιτεκτονικό στολίδι της Πάτρας ενώ είναι ένα από τα πρώτα θέατρα όπερας στην Ευρώπη. Κατασκευάστηκε το 1872, βάση των σχεδίων του Γερμανού Αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλερ και με την οικονομική συνεισφορά των εμπόρων της Πάτρας.
Διαθέτει τρεις σειρές θεωρείων επενδυμένες με κόκκινο βελούδο, γαλαρία, υπερώο και πλατεία. Από τον πρώτο χρόνο της κατασκευής του, οι Πατρινοί είχαν την ευκαιρία ν’ απολαύσουν παραστάσεις μελοδράματος μεγάλων συνθετών όπως Βέρντι, Απολλόνι, Πατσίνι, Ρίτσι, Ντονιτσέλι, Μπιζέ, όπως και παραστάσεις όπερας, οπερέτας. Από τη σκηνή του πέρασαν αργότερα μεγάλοι ελληνικοί θίασοι όπως των Κοτοπούλη, Μυράτ, Κυβέλη, Πλέσσα, ενώ στη διάρκεια της Αποκριάς φιλοξενούσε χοροεσπερίδες και χορούς μπαλ μασκέ για να ταυτιστεί από τη δεκαετία του 1950 με τη διοργάνωση των περίφημων και μοναδικών στο Πανελλήνιο «Μπουρμπουλιών». Από το 1988 το Δημοτικό Θέατρο, αποτελεί τη μόνιμη στέγη του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου της Πάτρας (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ).
Τηλ.: 2610 273613
www.dipethepatras.gr
Σ΄ έναν καταπράσινο λόφο, οχτώ χιλιόμετρα ΝΑ του κέντρου της Πάτρας, βρίσκονται οι εγκαταστάσεις της οινοποιίας ACHAIA CLAUSS που ξεχωρίζει ως ένα από τα σημαντικότερα τουριστικά αξιοθέατα της περιοχής.
Ιδρυτής της, ήταν ο Βαυαρός Γουστάβος Κλάους που ήρθε στην Πάτρα το 1854 για να εργαστεί σε μία γερμανική εταιρία εξαγωγής σταφίδας. Σε μία από τις εξορμήσεις του γνώρισε την περιοχή που τον μάγεψε με το φυσικό της κάλλος. Αγόρασε ένα αμπελάκι για να φτιάχνει κρασί για τον εαυτό του και κατέληξε στη δημιουργία τού Κάστρου – Οινοποιείου που διατηρείται ακέραιο έως σήμερα. Το 1861 ίδρυσε την εταιρία ACHAIA CLAUSS και τα εξαιρετικής ποιότητας κρασιά του μεταξύ των οποίων και η Μαυροδάφνη Πάτρας, κατέκτησαν την ελληνική αλλά και τη διεθνή αγορά. Τα πέτρινα κτίρια, τα μεγάλα δρύινα σκαλιστά βαρέλια με μαυροδάφνη ενός αιώνα, η παραδοσιακή κάβα για την υποδοχή των επισκεπτών αλλά και το μοναδικό τοπίο με την εκπληκτική θέα προσελκύουν κάθε χρόνο γύρω στα 200.000 άτομα.
Πετρωτό Πατρών
Τηλ.: 2610580100 έως 2610580110
Στην περιοχή Αγίου Ανδρέα κατασκευάστηκε το 2000 ο σύγχρονος φάρος ο οποίος είναι πιστό αντίγραφο του παλαιού που κατεδαφίστηκε το 1972 και ο οποίος αποτελεί το σήμα κατατεθέν της Πάτρας. Ο φάρος το στολίδι και σύμβολο της Πάτρας ήταν χτισμένος από πέτρα, όπως και το καφενεδάκι του που συγκέντρωνε πλήθος κόσμου και μαζί με την Αγίου Νικολάου και τον μόλο, ήταν η καθημερινή βόλτα των Πατρινών.
Ο νέος φάρος της Πάτρας χτίστηκε με πέτρες του παλαιού φάρου, οι οποίες είχαν φυλαχθεί και τοποθετήθηκε απέναντι από την εκκλησία του Αγ. Ανδρέα. Στο χώρο αυτό λειτουργεί καφετέρια και εστιατόριο και χρησιμοποιείται επίσης σαν χώρος για εκδηλώσεις και συναυλίες. Τα επίσημα εγκαίνια έγιναν τον Ιούνιο του 2001.
Ο πευκόφυτος λόφος του Δασυλλίου αποκαλείται η «βεράντα» του Πατραϊκού κόλπου για την εξαιρετική θέα που προσφέρει. Το Δασύλλιο προσφέρεται για περιπάτους αναψυχής αλλά και για τζόκινγκ. Περπατιέται ευχάριστα, χάρη στους διαμορφωμένους δρομίσκους που το διασχίζουν και τον δροσερό ίσκιο που προσφέρουν τα πανύψηλα δέντρα. Υπάρχει δημοτικό τουριστικό περίπτερο εναρμονισμένο με το περιβάλλον από το οποίο μπορεί κανείς να θαυμάσει την Πάτρα, το λιμάνι, τον Πατραϊκό αλλά και τις χαμηλές ακτές της περιοχής του Μεσολογγίου έως τα βουνά της Ρούμελης. Τις απογευματινές ώρες η κίνηση αυξάνεται καθώς πολλοί είναι εκείνοι που ανηφορίζουν στο Δασύλλιο για να δουν τον Πατραϊκό να βάφεται πορφυροκόκκινος από τα μοναδικά χρώματα του ηλιοβασιλέματος.
Η πευκοφύτευση του Δασυλλίου έγινε το Μάρτη του 1916 από μαθητές των Δημοτικών Σχολείων, των δυο Γυμνασίων και της Εμπορικής Σχολής κάτω από την επίβλεψη του Αυστριακού δασολόγου Στέγγελ.
Βρίσκεται στη δημοτική ενότητα Ρίου. Δίπλα στο κάστρο βρίσκεται η Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου. Χρησιμοποιείται για πολιτιστικές εκδηλώσεις και είναι τουριστικά επισκέψιμο. Το κάστρο περιβάλλεται στην μια πλευρά από πλατιά τάφρο η οποία περιέχει θαλασσινό νερό αφού ενώνεται με την θάλασσα η οποία βρέχει το υπόλοιπο κάστρο. Στην τάφρο υπάρχουν δύο εξωτερικοί προμαχώνες που ενώνονται με το κυρίως κάστρο με πέτρινες γέφυρες. Έχει δύο πύλες τη θαλάσσια και την κεντρική. Κατασκευάστηκε από τον Σουλτάνο Βαγιαζήτ Β’ το 1499 πάνω στα ερείπια του αρχαίου ναού του Ποσειδώνα, μέσα σε τρεις μόλις μήνες. Μαζί με το απέναντι του Αντιρρίου και με την δύναμη πυρός που είχαν έλεγχαν το θαλάσσιο πέρασμα. Το 1533 το καταλαμβάνουν οι Γενοβέζοι με τον Αντρέα Ντόρια αλλά την ίδια χρονιά το ξανά παίρνουν οι Οθωμανοί. Το 1687 0 Φραγκίσκος Μοροζίνι πολιορκεί το κάστρο του Ρίου και το καταλαμβάνει, αλλά αναγκάζεται να το ανακατασκευάσει αφού η πολιορκία προξένησε μεγάλες καταστροφές στα τείχη. Τότε προστέθηκαν νέοι πύργοι και το κάστρο πήρε την μορφή που έχει σήμερα. Την ίδια εποχή κατασκευάστηκε και ο σημερινός ναός της Ζωοδόχου πηγής. Το κάστρο ξαναπέρασε στην κατοχή των Οθωμανών το 1715, την ίδια περίοδο χρησιμοποιήθηκε και σαν φυλακή. Το 1828 παραδόθηκε στους Γάλλους της εκστρατείας του Μωριά υπό τον Μαιζών, από το 1831και έως το 1912 μετατράπηκε σε στρατιωτική και πολιτική φυλακή, μάλιστα ο Δήμος Πατρέων χρησιμοποιούσε κρατούμενους για την καθαριότητα του Ρίου.
Συγκρότημα βιομηχανικής αρχιτεκτονικής συνδεδεμένο με την εποχή ακμής της πόλης. Χρησιμοποιήθηκε ως εργοστάσιο νηματοποιίας, κλωστικής, αλευροποιίας και κατεργασίας σταφίδας. Σήμερα λειτουργεί ως κέντρο τεχνών.
Η Δημοτική Βιβλιοθήκη Πατρών ιδρύθηκε το 1908 επί Δημάρχου Δημητρίου Βότση, με αρχικό πυρήνα τη βιβλιοθήκη της Βιοτεχνικής Εταιρείας. Στη διάρκεια της μακρόχρονης λειτουργίας της απέκτησε μια πλούσια συλλογή σπάνιων και πολύτιμων βιβλίων, προσωπικών αρχείων και εγγράφων τοπικών παραγόντων και λογοτεχνών, πινάκων ζωγραφικής, επιστημονικών και λογοτεχνικών βιβλίων, περιοδικών και εφημερίδων. Μεγάλο μέρος της συλλογής της προέρχεται από τις δωρηθείσες συλλογές σημαντικών προσωπικοτήτων του τόπου των Α. Μιχαλακόπουλου, Δ.Γούναρη, Θ.Βουρλούμη, Δ.Μάξιμου, Π.Κανελλόπουλου κ.ά., καθώς και με αγορές από ίδια κονδύλια. Ο συνολικός αριθμός των βιβλίων ανέρχεται στα 200.000 αντίτυπα και των περιοδικών στους 853 τίτλους όπου και καλύπτονται εκτενώς όλοι οι επιστημονικοί κλάδοι και όλες οι ενότητες της ελληνικής και παγκόσμιας θεματολογίας με έμφαση στα βιβλία, τις εφημερίδες και τα περιοδικά τοπικού ενδιαφέροντος. Λειτουργούν τρία παραρτήματα και ένα παιδικό τμήμα.
Επίσης, σε ειδικό τμήμα της Βιβλιοθήκης φυλάσσονται πολύτιμα έγγραφα και βιβλία με υπογραφές μεγάλων προσωπικοτήτων (π.χ. Κωστή Παλαμά, Γιάννη Ρίτσου, Μουσολίνι κ.ά.).
Ιδρύθηκε το 1988 και από τότε περιήλθαν στη συλλογή της αμιγώς νέα αποκτήματα και με την πολύχρονη παρουσία της έγινε γνωστή στο πανελλήνιο, αλλά και στο εξωτερικό, με αποτέλεσμα να αρχίσει να δέχεται τις πρώτες δωρεές.
Ιδιαίτερα σημαντικά θεωρούνται τα 10 έργα που δώρισε ο ζωγράφος Ράλλης Κοψίδης, το έργο του Γιάννη Γαΐτη που δώρισε η Εθνική Πινακοθήκη, τα επίσης δωρηθέντα χαρακτικά του Μαστιχιάδη, του Τάσσου, η υδατογραφία του Αγήνορα Αστεριάδη και το κολάζ του Fred Emerich. Σημαντική στιγμή υπήρξε η δωρεά των καρτ ποστάλ της Παλαιάς Πάτρας της εφημερίδας «Η καθημερινή».
Η Δημοτική Πινακοθήκη Πατρών λειτουργεί στην ισόγεια αίθουσα του κτιρίου της Δημοτικής Βιβλιοθήκης με δυνατότητα εισόδου σε άτομα με κινητικά προβλήματα.
Διαθέτει πωλητήριο εκδόσεων και καταλόγων που αφορούν τις δραστηριότητες της Δημοτικής Πινακοθήκης.
Διεύθυνση: Μαιζώνος 110, 26221, Πάτρα
Τηλέφωνο επικοινωνίας: 2610-966235, 222049
Ωράριο Λειτουργίας:
Καθημερινά 10 – 1 & 6 – 9, Κυριακή 10 – 1, Δευτέρα κλειστά
Με δωρεάν είσοδο
Τα Λουτρά – Χαμάμ Πατρών κτίστηκαν κατά το 16ο αιώνα επί Ενετοκρατίας και διατηρήθηκαν αργότερα από τους Τούρκους για τους οποίους είχε ιδιαίτερη σημασία η συνήθεια των θερμών λουτρών. Τα χαμάμ λειτουργούν από τότε μέχρι και σήμερα και συγκαταλέγονται στα παλιότερα σωζόμενα, σε χρήση, τουρκικά θερμόλουτρα στην Ευρώπη.
Διατηρητέο κτίριο επί της οδού Κορίνθου 241 στο κέντρο της πόλης, όπου γεννήθηκαν ο μεγάλος εθνικός μας ποιητής Κωστής Παλαμάς και η Ιταλίδα πεζογράφος Ματθίλδη Σεράο.
Νεοκλασικό κτίριο του Δανού αρχιτέκτονα Χανς Κριστιαν Χάνσεν το οποίο λειτούργησε ως νοσοκομείο από το 1872 έως το 1973. Λειτουργεί σήμερα ως Πολιτιστικό Πολυκέντρο της Πάτρας.
Ιδιαίτερου αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος, τα πέτρινα κτίσματα των Δημοτικών Σφαγείων λειτουργούσαν έως το 1998. Σήμερα ο χώρος έχει μετατραπεί σε πολυχώρο δραστηριοτήτων.
Λειτουργεί από το 1952 και στα εκθέματά του περιλαμβάνονται σπάνιες εκδόσεις, εφημερίδες από το 1875, περιοδικά Πατρινά και Πελοποννησιακά, βιβλία αλλά και ιστορικής αξίας έγγραφα. Ένα από τα κυριότερα εκθέματα του Μουσείου είναι το επίσημο έγγραφο που έστειλε η Γ΄ Εθνική Συνέλευση των Ελλήνων στον πρώτο πρωθυπουργό της Ελλάδας Ιωάννη Καποδίστρια (1827), με υπογραφές όλων των αγωνιστών.
Αξιόλογη είναι και η συλλογή των βιβλίων του Μουσείου. Περιλαμβάνει φιλολογικά, λογοτεχνικά και ταξιδιωτικά βιβλία όπως και εκδόσεις (παλαιές και νέες) που αφορούν ζητήματα της Πάτρας, τον Τύπο και τη Δημοσιογραφία. Από τις παλαιότερες εκδόσεις είναι: Διόδωρος Σικελιώτης (1604, σε λατινική γλώσσα) και Θουκυδίδης «Περί Πελοποννησιακού πολέμου» (1696, σε ελληνική και λατινική γλώσσα).
Το Μουσείου Τύπου στεγάζεται στο κτίριο της Ένωσης Συντακτών και είναι ανοικτό από Δευτέρα έως Παρασκευή 10:00-13:00.
Στοιχεία Επικοινωνίας:
Διεύθυνση: Μαιζώνος 200, Πάτρα
Τηλ.και fax: 2610 310488
Ιστοσελίδα:http://www.mouseiotipou.gr
E-mail: mouseiotipou@esiepin.gr
Τα Εγγλέζικα είναι αρχοντικά νεοκλασικά κτίρια που αποτελούσαν μια συνοικία της Πάτρας που απέπνεε έντονο το στοιχείο του κοσμοπολιτισμού, ήταν δηλαδή πλούσιες βίλες που βρίσκονταν κυρίως παραθαλάσσια στην περιοχή από τις Ιτιές μέχρι χαμηλά στο Μιντιλόγλι, ενώ οι περισσότερες βρίσκονται στην Παραλία Πατρών. Πρόκειται για συνοικία που δημιουργήθηκε στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Στην περιοχή κατασκεύασαν τις βίλες Άγγλοι κάτοικοι της Πάτρας, οι Χάνκοκ, Μόρφυ, Πίλσχερ, Κρόου και Στίβενς καθώς και ένας Έλληνας ο βιομήχανος Κρητικός. Από τους πρώτους αυτούς κατοίκους της πήρε και την ονομασία «Εγγλέζικα» και έγινε τόπος παραθερισμού. Ακόμα και σήμερα υπάρχουν κάποιες από τις μεγαλόπρεπες βίλες των Άγγλων, μερικές από τις οποίες διέθεταν και γήπεδο τένις.
Το πρώτο Υδροηλεκτρικό Εργοστάσιο της Ελλάδας, λειτουργεί από το 1927 ως δημοτική επιχείρηση. Σήμερα ανήκει στη ΔΕΗ η οποία έχει δημιουργήσει Μουσείο της ιστορίας του σταθμού. Βρίσκεται στην ομώνυμη περιοχή, Γλαύκος, 8 χμ νοτιοανατολικά του κέντρου της Πάτρας.
Ο μόλος της οδού Αγ. Νικολάου είναι από τα πλέον αναγνωρίσιμα και δημοφιλή αξιοθέατα της Πάτρας. Αξιοθέατο δηλαδή το έκαναν οι συνθήκες και οι εμπορικές ανάγκες της εποχής στα πρώτα χρόνια της απελευθέρωσης μετά την επανάσταση του 1821, οπότε άρχισαν να εμφανίζονται οι πρώτες μεγάλες εμπορικές δραστηριότητες με τις συμμαχικές χώρες, κυρίως με την Αγγλία και τη Γαλλία. Είναι ίσως και η μοναδική περίπτωση κατά την οποία από το 1836 και μετά, η κατασκευή του παλαιού λιμανιού της πόλης ξεκίνησε…ανάποδα! Δηλαδή από τον κεντρικό ξύλινο μόλο. Ο μόλος πήρε το όνομά του από την φερώνυμη οδό που αποτελεί συνέχειά του και οδηγεί στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου.
Χαρακτηρίστηκε και από τον ιστορικό φάρο του, αλλά και τις διαφορετικές μορφές που πήρε κατά τους περίπου δύο αιώνες από την κατασκευή του. Εκεί λοιπόν, στο τέρμα του «νυφοπάζαρου» όπως το ξέρουν οι παλαιοί Πατρινοί, βολτάριζαν για κόρτε και … ειδώματα με υποψήφιες νύφες στα νερά του Πατραϊκού. Και εκεί είναι που μέχρι σήμερα γίνεται η Καύση του Βασιλιά Καρνάβαλου και η εντυπωσιακή τελετή λήξης του καρναβαλιού.
Το παρεκκλήσι του Αγίου Νικολάου που βρίσκεται στον κυματοθραύστη του βόρειου λιμένα Πατρών, κατασκευάστηκε σε ανάμνηση του ιερού Ναού που βρισκόταν κατά τον 19ο αιώνα στον Μόλο της Αγ.Νικολάου. Εγκαινιάστηκε το 1983 από το πρώην Λιμενικό Ταμείο Πατρών.
Ο Οργανισμός Λιμένος Πατρών Α.Ε. τιμώντας την εορτή της μετακομιδής των τιμίων λειψάνων του Αγίου Νικολάου Επισκόπου Μύρων της Λυκίας του θαυματουργού, γιορτάζει κάθε χρόνο στο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου. Οι πιστοί μεταφέρονται στο εκκλησάκι με πλοιάρια από το κάτω μέρος του μόλου της Αγ. Νικολάου.
Πρόκειται για μία από τις πιο χαρακτηριστικές τοποθεσίες της Πάτρας. Αποτελούν σημαντικό αξιοθέατο και ιστορικό μνημείο, αλλά και χαρακτηριστικό δείγμα της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της πόλης. Κατασκευάστηκαν το 1934, στην εποχή του Μεσοπολέμου, επί δημαρχίας Βασιλείου Ρούφου, αντικαθιστώντας την προϋπάρχουσα φιδωτή χωμάτινη ανηφόρα που βρισκόταν στο σημείο.
Οι σκάλες της οδού Αγίου Νικολάου αποτελούν ένα από τα πιο φωτογραφημένα μέρη της Πάτρας, τόσο από την κορυφή τους με την όμορφη θέα που προσφέρουν προς το κέντρο της πόλης, τον Πατραϊκό και τα απέναντι βουνά της Αιτωλοακαρνανίας, όσο και από την περιοχή κάτω από αυτές, απ’ όπου φαίνεται η θέση στην οποία δεσπόζουν, ή από κάποιο άλλο ενδιάμεσο σημείο τους. Αποτελούν δημοφιλή και πολυσύχναστο προορισμό, ντόπιων και επισκεπτών, που συρρέουν εκεί για βόλτα, αναψυχή και χαλάρωση ιδίως την άνοιξη και το καλοκαίρι. Κατά τις νυκτερινές ώρες φωταγωγούνται, ενώ κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων του Πατρινού Καρναβαλιού έχουν ιδιαίτερη νυχτερινή χρωματική φωταγώγηση. Τέλος οι Σκάλες της Αγ. Νικολάου οδηγούν στην Παλαιά Πόλη, το Παλαιό Δημοτικό Νοσοκομείο και το Μεσαιωνικό Κάστρο.
Πηγές: http://www.e-patras.gr/ | http://www.carnivalguide.gr
Δείτε πληροφορίες του πρώτου συνεδρίου
Δείτε πληροφορίες του τρίτου συνεδρίου